Lex (49) uit Bergen had een succesvolle slagerij en kreeg uit het niets een ernstig herseninfarct. Hij overleefde het ternauwernood, maar moest opnieuw leren praten, slikken en bewegen. Nadat een arts op Orangefit wees, besloot hij ons om hulp te vragen. Na een lang revalidatietraject is Lex nu al 5 jaar onze fitte, vrolijke glazenwasser. “Ik voel me nu 300 procent beter dan vóór de beroerte.” Dit is zijn inspirerende On the Spot verhaal.
“In 2015 kreeg ik een herseninfarct op de stam. Ik voelde de helft van mijn lichaam doodgaan. Het gebeurde binnen 2 seconden. Ik zat op de bank met mijn vrouw en ik wilde haar iets zeggen over een auto en ineens, BOEM, viel de linkerkant van m’n lichaam uit. Ik kon niks meer zeggen. Mij vrouw wilde een ambulance bellen, maar ik wees naar mijn bed. Zij wist al dat het mis was, natuurlijk, dus ze belde toch direct 112.
Die ambulance was er heel snel. De brandweer was er ook bij, want ik was boven en moest met een ladder gehaald worden. Dat wilde ik niet, ik moest en zou zelf naar beneden lopen. Ik was dus vooral bezig om niet op te geven.”
“De eerste drie dagen waren kritiek. Je weet niet welke kant het opgaat. Ik wist ook niet wat ik voelde, zat vast in mijn lichaam en mijn emoties zaten ook vast. Ik wist eigenlijk niet wat er aan de hand was en ik kon niet praten. Ook schrijven en lopen lukte niet. Na een week kwam ik weer een beetje bij zinnen.”
“Slikken gaat in het begin heel moeizaam en daarom kreeg ik de eerste 2 dagen in het ziekenhuis astronautenvoeding en een beetje stoomgroenten. Vloeibare voeding bevat veel calorieën, wat fijn was want ik moest genoeg binnenkrijgen. Maar het proefde nergens naar. Dat gaf niet, want je smaak is ook weg na een herseninfarct. Bitter, zoet: alle smaken moet je opnieuw aanleren. Toen de smaak weer terugkwam ging ik op zoek naar een alternatief. Ik ging tussen aanhalingstekens ‘praten’ met de arts en hij adviseerde: ‘ga eens naar Orangefit’, da’s plantaardig en goed voor jou.’
De artsen wilden me naar een revalidatiekliniek sturen waar ik echt niet naartoe wilde. ‘Maar je hoort daar thuis’, kreeg ik dan te horen van de zuster. Het klopte dat ik een zorgbehoefte had, maar ik wilde graag thuis blijven wonen. Uiteindelijk mocht het, zolang ik 5 dagen per week naar de een revalidatiekliniek ging. Bij dit kleinere revalidatiecentrum kreeg ik fysio, logopedie, gehooroefeningen en nog veel meer.”
“Dat is ook de periode dat ik bij Orangefit terecht kwam. Ik heb op een dag mijn fiets gepakt. Onderweg heb ik wel 4 keer moeten stoppen. Toen ik aankwam bij het kantoor ben ik de deur ingelopen en heb ik op een bepaalde manier ‘hallo’ weten te zeggen, en om hulp gevraagd.”
“Ik probeerde met gebarentaal uit te leggen wat er aan de hand was. Bij me droeg ik papieren die lieten zien dat ik een herseninfarct had gehad. Ik maakte duidelijk dat ik Orangefit-producten nodig had. Ook wilde ik weer beginnen met sporten, maar ik wist niet hoe. Rens, de eigenaar, maakte gelijk een plan voor me. Ik mocht gratis de Orangefit Hero (maaltijdshake) gebruiken omdat ik moeite had met slikken maar wel moest aansterken, heb begeleiding gehad van hun voedingsdeskundige en kon letterlijk 2 uur later al beginnen bij een personal trainer. Ik werd behandeld als een mens en niet als patiënt. Daar ben ik ze eeuwig dankbaar voor.”
“Ik hoefde mijn levensstijl niet om te gooien; mijn levensstijl wás door het herseninfarct al om. En daar had ik mee te dealen. Ik ben positief ingesteld. Ik vind dat je nooit moet opgeven. Er zijn ook maanden geweest dat dit moeilijker ging, maar het helpt enorm als je de realiteit accepteert. Je weet dat je een tijd niet kan praten of lopen.
“Je hebt dagen dat je een paar stappen vooruit gaat, maar je hebt ook dagen dat je stappen achteruit gaat. Als je dat weet en daarin niet opgeeft maar wel de rust houdt, goed slaapt en goed eet, dan helpt dat om mentaal én lichamelijk vooruitgang te boeken.”
“Als ik dacht aan de toekomst zag ik alleen maar mijzelf. Ik nam mezelf voor: over 2 jaar wil ik daar weer staan, wat er ook gebeurt. Die levenslust heb ik altijd al gehad. Na de beroerte dacht ik: ‘Ik adem’, en dat is goed. De rest komt vanzelf.
“Wat mij echt erdoorheen heeft gesleept, naast het sporten, is het hebben van mensen die naast je staan - en blijven staan. Een herseninfarct slingert je in één klap uit de maatschappij, en je moet mensen hebben die je als mensen blijven zien en niet als patiënt.”
Videos: On The Spot
Echte verhalen van Orangefitters die vertellen hoe ze hun levensstijl hebben veranderd.
Gringa viel in totaal 72kg af
Roué (50) voelt zich fitter dan ooit
Priscilla verruilde hongerdiëten voor zelfliefde
Sharvan viel 26 kilo af binnen een jaar
Kya sport voor mentale kracht
Lex voelt zich onoverwinnelijk na zijn herseninfarct
